BOEKEN
BOEK
Lijfrente
Vrouwkje Tuinman
‘Ik zou heel graag eens over iets anders schrijven dan de dood, en was dat ook aan het doen. Toen werd mijn partner ziek, en overleed hij. Nu is er, meer dan ooit, geen ander onderwerp. In Lijfrente beschrijf ik de liefde tot – maar ook nadat – de dood ons scheidde. De fysieke intimiteit die steeds verder overschaduwd wordt door zorg, en uiteindelijk door rouw. De levensfase die de meeste mensen, ook ik, pas veel verderop voor zichzelf bedacht hebben.’
Lijfrente is een direct verslag van het eerste jaar na een verlies. Tuinman schrijft over rouw die bij iedere nieuwe ronde weer totaal anders is. Over wat blijft, nadat iemand gestorven is. En over de pogingen om een overleden geliefde zo veel mogelijk te laten bestaan en tegelijkertijd zelf te blijven voortbestaan. Door te dichten houdt ze hem halsstarrig in beweging. De gedichten zijn net zo kwetsbaar als hun onderwerp.
- 'Een klein duwtje en de tranen zouden uit de regels spatten, maar Tuinman is de huilbui steeds net voor. En dat komt ongetwijfeld doordat ze in alle verdriet oog houdt voor ongerijmde situaties, voor kleine absurde momenten.' - Trouw
- 'Tuinman laveert tussen een (grimmig) gevoel voor humor en een voorzichtig gebracht immens groot verdriet. Dat doet ze in onderkoelde metaforen en met omtrekkende bewegingen in korte en langere (proza)gedichten, die soms een soort spraakwatervallen zijn tegen het vergeten in. En dan is er een jaar voorbij en ligt er een openhartige bundel waarin de liefde zegeviert.' - Awater
- 'Vrouwkje Tuinman heeft de overledene naar zich toe geschreven en via Lijfrente mogen wij daarover meelezen en dat is een bijzondere ervaring. De gedichten zijn kwetsbaar en krachtig tegelijkertijd.' - Meander
- 'Opzienbarend.' - de Volkskrant
- 'Grote woorden moeten op afstand gehouden worden, die lijden maar tot sentimentaliteit.' - De Groene Amsterdammer
- 'Knap is de manier waarop Tuinman duidelijk maakt hoe de overledene aanwezig blijft in gedachten, in woorden, in ervaringen en zelfs in nieuwe contacten. Als iemand anders zit waar hij zat, slaapt waar hij sliep, is waar hij was.' - Reformatorisch Dagblad
- 'Vrouwkje Tuinman heeft met Lijfrente een indringende bundel geschreven rond dood, verlies en afscheid.' - Kunsttijdschrift Vlaanderen
- ‘Pijnlijke en intieme poëzie (…) Met ingehouden pen en een scherp oog voor alledaagse ongerijmdheden, maakte ze het grote gemis voelbaar.’ – Trouw Tijdgeest